Chicago-Middlebury-Peru

Tegen 10 uur komen we aan bij de ophaalplaats. De rekenaars onder ons zeggen nu gelijk, 10 uur ? Maar 6.30 +2,5 uur rijden is toch 9 uur, klopt helamaal, maar onderweg hebben ze ons zo maar weer een uurtje afgenomen waardoor het dus ineens 10 uur is. Dat is ook wel iets waar we rekening moeten houden bij onze route, je kunt zo maar ineens een uur tijdsverschil hebben.

We moesten met zijn allen in de bus blijven zitten en iemand van Road Bear kwam ons een en ander uitleggen over het uitdelen van de campers. Het zou op volgorde van boeking gaan en er werd een lijst met namen opgehangen wanneer je aan de beurt was. Wij gelukkig om 10.40, de laatste waren pas om 13 uur aan de beurt voor het ondertekenen van de paperassen. Nadat dit gedaan was moest je wachten op een mannetje die met jou de camper ging inspecteren en uitleggen hoe het werkt. Per stel duurde dat zeker 15 minuten en liep al gigantisch uit. Gelukkig kwam er op een gegeven moment een dame bij die ons om iets voor 12 mee nam naar de camper. De mensen die voor ons waren hadden allemaal een grote camper gekregen, er stonden trouwens alleen maar grote exemplaren, op ééntje na. En ja hoor die was voor ons. Was natuurlijk wel effe balen in die vorige hadden we zo veel ruimte en hier is alles toch heel veel kleiner. Maar ja we moeten het ermee doen, gelukkkig heeft deze wel een slide-out, een gedeelte wat je naar buiten kunt laten gaan zodat je meer ruimte hebt als je stilstaat.

Er zit gelukkig wel een vast bed is, maar je kunt er niet omheen lopen, dus als je er uit wilt is het klimmen en klauteren en ja we benne ook geen 20 meer hè.

Ook is de camper nog winterized wat wil zeggen dat je geen water kunt gebruiken. In de leidingen zit een soort antivries en ja daar wil je niet je bakkie thee van zetten. Gelukkig kun je wel van het toilet gebruik maken als je lekker ouderwets een emmer water haalt om door te spoelen. Voor ‘s nachts een prima optie, want het is best koud buiten.

Tegen 13 uur gaan we dan op weg naar onze eerste stop….. de Walmart. Hier gaat bijna iedere camperaar naar toe om de RV vol te laten, dus wij ook. Die winkel is zo giga groot dat je er altijd veel te veel tijd doorbrengt.

Ons doel om bij Indianapolis in de buurt te overnachten blijkt te hoog gegrepen, zeker omdat we ook niet weten wat het weer onderweg ons gaat brengen. We besluiten een andere overnachtingsplek te zoeken. Dat valt nog niet mee aangezien vroeg in het seizoen nog niet alles open is. Uiteindelijk komen we bij Honey Bear Hollow RV park in Peru ( zijn we daar ook gelijk geweest haha) Het is er heerlijk rustig, uitgestorven eigenlijk maar dat is prima. Uiterst aardige eigenaren, met gevoel voor humor want; hoe noem je een beer zonder tanden ? …………. Juist… een gummie beer ??

Op plek van bestemming de camper maar een beetje op orde gebracht en een broodje gegeten. Het is nog steeds behoorlijk koud, mede door de gure wind. Hopelijk zijn de dekens warm genoeg en doet de kachel ook zijn werk.

Morgen op pad richting Mammoth Cave. Ben benieuwd of we er komen aangezien we morgen extra kilometers moeten vreten.

Amsterdam-Chicago

Momenteel zitten we in de bus om naar de camper ophaalplaats te gaan. Het ritje duurt 2,5 uur, hebben al 45 minuten gehad, dus mooi even de tijd om de dag van gisteren te beschrijven.

Zoals meestal gaan we de middag van te voren naar het v.d. Valk hotel bij Schiphol. Het is gewoon relaxed om je niet druk te hoe en maken of je ‘s ochtends in de file staat ja of nee en daardoor misschien je vlucht mist. Bovendien kan de auto hier al die tijd blijven staan en ga je met de shuttlebus naar het vliegveld. ‘s Avonds eten in het hotel wat altijd goed is, alhoewel ik nog steeds mijn nostalgisch bakje appelmoes met geconfijte kers mis .

De reisdag begint dus om 7.20 met een busritje en om 8.05 uur hebben we alle bagagedrop en douane activiteiten achter de rug. Supersnel dus weer. Even ontbijtje genuttigd en iedereen op de hoogte gesteld dat we weer op reis zijn.

Om iets over 11 vertrekt het United vliegtuig richting Chicago. Er is plek in overvloed, toestel is denk ik voor zeker de helft leeg. Heerlijk, niemand voor je en achter je en wat nog belangrijker is…… geen krijsende kinderen. Je zou bijna gaan denken dat vliegen leuk is (ha ha) Nou leuk is een beetje te veel van het goede, maar het is wel relaxed. Helaas weten we dat het vliegtuig op de terugweg ramvol is dus we genieten er nu maar van.

Na 8,5 uur staan we op Amerikaanse bodem en is het zoeken naar de bus van het hotel. Dat lukt niet helemaal en staan we dus met meerder camper mensen buiten in de kou te wachten. En koud is het best wel 3 graden en een aardig wind. Enfin uiteindelijk hebben we de juiste plek gevonden en zijn we in het hotel aangekomen.

De eerste activiteit is dan even een ontbijtje scoren voor morgenochtend, er is wel ontbijt maar uit ervaring weten we dat dat altijd chaos is. Wij halen gewoon zelf even iets bij de supermarkt. Ook nog even een subway broodje gegeten en dan begint het lichtje toch langzaam uit te gaan. Het tijdsverschil is hier nu 7 uur vroeger. Morgenochtend om 6.15 verzamelen om met de bus mee te gaan en dan gaat het echt beginnen.

En dan zitten we dus nu in die bus, kijkend naar de sneeuw en het druilerige weer. De wegen zijn gelukkig goed te rijden. We gaan zien wat ons zo meteen te wachten staat en met wat voor camper we op pad gaan.

We gaan er weer voor !

Bijna 3 jaar geleden zouden we voor een camperreis vertrekken naar Amerika. Helaas werd 5 dagen voor ons vertrek het luchtruim gesloten vanwege de wereldwijde pandemie. Dit jaar kunnen we gelukkig wel weer een, hopelijk, mooie reis gaan maken.

De voorbereidingen zijn al weken aan de gang, nou ja, door Edwin dan. Er is op papier weer een basisroute bedacht zodat we een klein beetje weten wat ons te wachten staat. We vliegen donderdagochtend naar Chicago waarna we de volgende dag met de bus naar Middlebury rijden om de camper op te halen. Het eindstation is Las Vegas.

Als jullie ons weer willen volgen zijn jullie van harte welkom!

Edwin en Sylvia

Wegbrengcamper USA van Chicago naar Las Vegas

Binnenkort komen er weer verhalen van onze reis naar de USA, nog even geduld.

Zeedag

Vandaag een zeedag. Een dag van relaxen, zonnen en zorgen dat je niet uitdroogt. Het is heel warm en bijna geen wind, afzien dus, maar we klagen niet ?

Vanavond is weer dressy avond dus heisen we ons weer in ons nette kloffie. Morgen is de stop op het privé eiland van de HAL, Half Moon Cay. Ook hier zijn we al diverse keren geweest, dus we zien wel of we aan land gaan ja of nee.

Daarna zal het toch echt tijd zijn om de koffer in te gaan pakken en ons voor te gaan bereiden op de terugreis. Zondag 12.30 lokale tijd zullen we gaan vliegen om maandagochtend rond een uurtje of 10 te landen. Dit alles natuurlijk onder voorbehoud, want we zijn nog steeds met onze surprise reis bezig en het is de laatste dagen verdacht rustig ?

Dus voor nu zal dit waarschijnlijk het laatste berichtje zijn en zullen we jullie vanaf volgende week misschien wel weer ergens ‘live’ tegenkomen. Bedankt voor het lezen en alle reacties en tot de volgende keer ??

Edwin en Sylvia

St.Thomas

Vandaag onze stop op St.Thomas, ook een eiland waar we al eerder geweest zijn. In 2014 hebben we hier voet aan wal gezet maar in veel mindere weersomstandigheden dan nu. Toen hadden we bewolking en af en toe een plensbui, nu schijnt de zon alhoewel ze wel een kans van regen opgeven.

We willen wel weer met een open truck een tourtje doen, en op het moment dat je de poort door gaat wordt er gelijk aan je getrokken om een tour te doen. We worden naar een truck gebracht waar al een aantal mensen in zitten dus vertrek zal spoedig zijn, dat dachten we tenminste ? Helaas wilde de baas zijn truck helemaal vol hebben en het ronselen van mensen lukte niet heel erg. Sommige mensen zaten al 40 minuten te wachten in de truck en dreigden dan ook uit te stappen als het nog lang ging duren. Ook de chauffeur maande de baas tot haast omdat die ook wel zal aankomen dat de truck over 5 minuten weer leeg zou zijn en dan had hij helemaal geen fooi.

Uiteindelijk heeft de chauffeur eieren voor zijn geld gekozen en is vetrokkken, we weten niet of hij nu nog in dienst is bij zijn baas.???? Het ritje ging naar de top van het eiland waar je een prachtig zicht hebt op de haven, en het grote voordeel…… het was niet bewolkt. De volgende stop was ook een mooi uitzichtpunt waar ook een giga touristische shop gevestigd is, met uiteraard weer rum, Cruzan gemaakt op St.Croix. Doordat het nu helder was konden we nu eindelijk zien waarom dit uitzichtpunt zo graag gezien is. De eilanden aan de overkant zoals Tortola en Tobago konden we nu prachtig zien.

Aan het einde van de tour hebben we ons in de town laten afzetten en hebben daar nog even rondgedwaald, hierna terug naar het schip gelopen. Al met al weer een relaxed dagje alhoewel er wel iets minder toeristen hadden mogen zijn. We lagen hier met 3 andere schepen wat dan dus zo’n dikke 10 duizend mensen aan wal betekend, voor het mooi een beetje veel.

Om 22.15 is de Orange-party, een traditie op de HAL schepen om de Nederlandse afkomst te vieren. Heel veel mensen hebben iets van oranje aan, is altijd leuk om te zien. Ze komen dan ook langs met typische Nederlandse dingen zoals oliebollen, bosse bollen, broodje beenham en heel veel Nederlandse crew is dan op de dansvloer te vinden.

Morgen een zeedag en dan komt het einde van de reis al weer in zicht.

St.Kitts

Vandaag zijn we iop St.Kitts aangekomen en hebben een tour met een oude sugartrain gepland. Met de bus rijden we naar het station alwaar we kunnen kiezen tussen beneden zitten, achter een raam of op de bovenverdieping, lekker in de open lucht. Natuurlijk kiezen we daarvoor want dan kun je het makkelijkste foto’s maken. Er zijn 5 wagons met ieder ook een bar en nadat de trein in beweging is gekomen krijgen we de eerste rumpunch al aangeboden. Let wel…… het is 9.15 ! Aan de sk geen gebrek deze reis dat moet gezegd, als je wilt rol je vanzelf de trein uit.

Als je denkt een rustig ritje te hebben en mooie foto’s te kunnen maken, dan kom je bedrogen uit. De trein schommelt nog erger dan het schip en het is dan ook maar de vraag of de steady shot van het fototoestel sterk genoeg is om er nog een beetje fatsoenlijke foto’s mee te maken.

Als schuddend rijden we een mooie rit langs de oostkust. Deze smal spoortrein werd gebouwd tussen 1912 en 1925 om het suikerriet van de plantages naar de fabriek in de hoofdstad Basseterre te vervoeren. Op 31 juli 2005 reed de trein voor het laatst in dienst van de suikerfabriek, hierna is de trein behouden om met deze mooi scenic tour het eiland te kunnen verkennen.

Na een 1,5 uur durende rit hebben we een mooie indruk van het eiland en kunnen we, na nog even rondgewandeld te hebben weer terug naar het schip.

Naast ons ligt een Celebrity schip, wat blijkbaar morgen naar St. Maarten vaart. Helaas is het meegeven van pakketje niet toegestaan. Wel jammer, maar ik snap het wel, je zou mij moeten geloven op mijn blauwe ogen, en die heb ik niet eens, dat er geen verboden waar in zit. Dat risico gaan ze niet nemen.

Om 16.30 is het de bedoeling dat we vetrekken, maar er wordt een hut nummer omgeroepen of die zich willen melden………. Zouden we het dan toch meemaken dat we iemand achterlaten ?? En ja hoor even laten komen er 2 op het dooie gemakkie aanwandelen, nou ja zeg maar één van de 2 waggelend. De rum was waarschijnlijk erg lekker geweest ??

Morgen brengen we een bezoek aan St.Thomas, niks speciaals op het programma dus we zien wel. Beetje jammer is dat we er met 3 andere schepen liggen dus dat er zo’n maximaal 19.000 man effe aan wal komen. Naar mijn idee en beetje te veel van het goede.

Voor nu slaap lekker voor ons en jullie gezond weer op.

Martinique

Vandaag een dagje Martinique. We hebben geen geplande tour staan maar omdat we hier al 2 x eerder zijn geweest proberen we toch maar een taxibusje te regelen om een beetje over het eiland te crossen. We hebben een busje met 5 Amerikanen en gaan op weg door het groene landschap van Martinique. Het voordeel van zo’n klein busje is dat je veel makkelijker onderweg stopt, zeker met een enthousiaste chauffeur. Het nadeel van Amerikaanse medereizigers is altijd dat ze overal een quick view doen en direct weer door willen, jammer joh…….. wij willen graag ook nog even foto’s nemen. Het eiland heeft een mooi tropisch regenwoud en aan de andere kant ook schitterend mooie stranden. De vulkaan op het eiland is weliswaar slapend, maar het gevaar bestaat nog altijd dat hij uitbarst. Het is geen vulkaan met lava, maar met as en gas. Bij een uitbarsting geeft dat hetzelfde effect als Pompei.

Onderweg ook nog een bezoekje gebracht aan de replica van de Sacre Coeur, die ze ooit in 3 jaar tijd gebouwd hebben. Hierna nog een kort bezoekje aan een rum fabriekje, waarbij de rum van Martinique de beste is van de Carribean, net zoals ze dat op Barbados vinden.

Hierna zetten we weer koers naar het schip en hebben we een mooie indruk van het eiland gekregen.

Bij het wegvaren duurde het vrij lang voordat de loopplank werd binnengehaald en ook werd er al getoeterd voor vertrek. Meestal zijn er dan mensen te laat, dus wij op de uitkijk staan of er inderdaad mensen het schip zouden missen, zou wel weer een leuke verrassing zijn geweest (haha). Maar nee hoor, iedereen was aan boord en konden we vertrekken op weg naar Sint Kitts.