Van Amsterdam naar Las Vegas

Vandaag begint ons nieuw avontuur in de USA. We doen dit keer weer een rondje met Las Vegas als begin en eindpunt en met een gewone auto. Thuis al een basis route uitgestippeld en de overnachtingsplekken vastgelegd. Alles is tot 24 uur van te voren te annuleren, dus als we onderweg iets anders tegenkomen zijn we vrij om te veranderen.
Zoals gezegd beginpunt is Las Vegas, daarna richting Sequoia NP, Yosemite NP, Lake Tahoe, San Francisco en langs de kustweg Highway 1 weer richting Los Angeles. Hierna richting Palm Springs en Palm Desert om via Yoshua Tree NP weer terug te rijden naar Las Vegas.
We zijn net als de vorige keer begonnen met een overnachting in het Schiphol A4 hotel, bevalt ons goed en je hebt geen last van file 's ochtends vroeg. Om 8 uur op Schiphol en 5 kwartier na het instappen in de bus hebben we alle formaliteiten weer achter de rug. Na een paar shopjes bezocht te hebben gaande richting de gate waar ons een onaangename verrassing staat te wachten. Er is een vertraging minimaal tot 13 uur ( vertrek was 11 uur) er is een technisch mankement en over 30 min kunnen we een voucher krijgen om iets te eten en drinken. Dan gaat dat natuurlijk veel langer duren dan 2 uur, grrrrr. Onze overstap in Houston kunnen we niet meer halen, dat wordt weer dikke stress. Rond de klok van 12 uur horen we dat her mankement gevonden is en nu wordt gekeken of Delta of KLM het te vervangen onderdeel hebben. Zo niet dan vertrekken we vandaag niet !! Om een lang verhaal iets in te korten, uiteindelijk om 14.20 mogen we dan toch vertrekken en hoe het gaat met de volgende vlucht ? Geen idee, ze zeggen dat alles onderweg wordt geregeld. Ik had zelf al gekeken maar er gaan nog maar 2 vluchten naar Las Vegas, om 19.45 en 21.30 en dan moet er ook wel plek zijn, dus of we er gaan komen ......
Op het moment dat ik dit schrijf lig ik nog heerlijk in mijn bedje in het Cosmopolitan hotel, dat betekend dus dat we aangekomen zijn !
Zoals gezegd mochten we om 14.20 vetrekken, het bleek om een defect te zijn aan een hydraulisch onderdeel van de remmen, gelukkig hebben ze het kunnen repareren. De reis duurde 10 uur en door dat wachten van te voren ben je het toch na een uurtje of 7 wel spuug zat. Het was natuurlijk de vraag hoe het in Houston zou gaan, of het echt Houston we have a problem zou worden. In de lucht zei men dat alles automatisch overgeboekt zou worden naar de eerst volgende vlucht, maar wanneer dat was de grote vraag. Op de luchthaven aangekomen werd onze bagage omgelabeld naar de vlucht van 19.45 ( we kwamen om 17.45 aan) dan eerst door de controle. Normaal staan daar prachtige automaten waar je elektronisch gecontroleerd wordt, maar die deden het niet dus moet je gewoon in de rij, en dat duurde lang ! Foto van de hoofd, scan van der echter hand, duim , linker hand ,duim, vragen beantwoorden, pfff. Uiteindelijk konden we onze instapkaart halen, en wat staat daar op.... de vlucht van 21 uur ! No way ! Dus weer naar een balie om dat te regelen, gelukkig verliep dat zonder al te veel problemen en konden we op de vlucht van 19.45 mee. Het tijdsverschil met Las Vegas en Houston is 2 uur dus uiteindelijk komen we om 20.30 aan in las Vegas waar we met de shuttlebus naar de rental car terminal komen. Daar staat gelukkig onze naam , nou ja die van Ed eigenlijk, op het bord en kunnen we onze auto zoeken. Een mooie grote rode Ford explorer, niks mis mee zo te zien. Tom Tommetje installeren. En op weg naar het Cosmopolitan hotel. We krijgen daar een leuke upgrade naar een kamer aan de voorkant zodat we uitzicht hebben op de fonteinen van de Bellagio. Voor diegene die hier ooit geweest zijn, een bekende plek.
Nu is het tijd om op te staan en te ontbijten en ons plan te gaan trekken. Voor nu dus ... tot later !

We zijn weer thuis

Het zit er weer op, we zijn weer veilig thuis aangekomen. Maar eerst nog even de laatste 2 dagen.
Dinsdagochtend nog de laatste dingen inde koffer gepropt en dan de laatste 30 km naar de verhuurder tijden. Daar wordt bekeken of er geen schade is gereden en als alles goedgekeurd is mogen we met het shuttle busje mee naar het hotel. Toen we de camper op gingen halen waren we met 2 volle bussen, nu waren wij de enige !
In het hotel hadden we een super grote kamer en konden we even alles her-organiseren in de koffer. Daarna zijn we in de buurt een stukje gaan lopen. Ik had gelezen dat ze er een stadspark in de buurt hadden met een Beer Garden. Dat was inderdaad een leuk plekje, het zonnetje deed het goed, dus nog een kleine dosis vitamine D opgeslagen.

Voor woensdagochtend hadden we de airport shuttle van 8.43 gereserveerd, dus heerlijk op het gemakkie opstaan en eten. Nou dat dachten we, maar zoals wel vaker liep dat even toch anders.
Edwin zet net de wekker van zijn telefoon uit als er een oorverdovend lawaai begint. Eerst kijk je naar de telefoon, wat is daarmee aan de hand ?? Maar al snel begrijpen we dat dit het brand alarm is, snel je kleren aan, tas met papieren mee en naar buiten. Het was een drukte van jewelste en eenmaal beneden blijf het gelukkig vals alarm te zijn. Iemand had aan een verkeerd knopje gezeten. Dus.... rustig opstaan was er even niet bij.
De vliegreizen verliepen zonder problemen en op Schiphol mocht het vliegtuig langs de A4 parkeren zodat we met de bus naar de terminal werden vervoerd. Op Schiphol of nooit meegemaakt !

Na 8 staten te hebben doorkruist, 5037 km te hebben gereden, 379 gallons (1435 liter) aan benzine te hebben getankt( gelukkig kost het daar maar €0,52 per liter en geen €1,60) , op 17 campground te hebben gestaan en weer vele ervaringen rijker is dit dan toch echt het laatste verhaal van deze vakantie.
Iedereen bedankt voor het lezen van de verhalen en het geven van reacties. Jammer genoeg was het uploaden van foto's niet altijd mogelijk dus die houden jullie te goed in het fotoboek.

Dag 22 Denver

Als we opstaan (natte)sneeuwt het, nee hè. We willen naar Denver met de bus maar om daar nu in de regen/sneeuw te lopen. Eerst maar even betalen bij de receptie en bedanken dat we toch mochten komen. We kunnen daar ook nog een folder met bustijden scoren en in de tussentijd is het droog geworden.
Met de bus, die bijna voor de deur stopt, is het ruim een half uurtje rijden naar downtown. Wel grappig dat er een man in korte broek instapte die ze voor gek verklaarde. Iedereen was het er over eens dat het weer danig van slag is en het totaal nog geen lente is.De ene dag is het hier 26 graden en de dag erna 3 met flinke vorst in de nacht.
Denver is een stad met heel veel mooie gebouwen, echt prachtig. Als eerste zien we Union Station. Een schitterden gerestaureerd oud station waar nu restaurantjes en winkeltje in zitten, maar waar ook gewoon de trein vandaan vertrekt.
We vervolgen onze weg over de 16th street, een giga lange straat vol met winkels en restaurants. Er is zelfs een free shuttlebus om van de ene kant naar de andere te komen. Wij nemen gewoon de benenwagen. Ondertussen is het zonnetje flink gaan schijnen en is het bloedje heet geworden, loop je dan met je trui en je jas, had de man in de bus toch gelijk!
Dan bezoeken we het Colorado State Capitol. Een prachtig gebouw met een gouden koepel, je kunt hier gewoon rondlopen en van alles bezichtigen. Ik moet zeggen, deze is wel veel mooier als die van Austin. Grappig is ook dat als je op de 13e trede staat van de buiten trap je precies 1 mile boven de zeespiegel staat. Ze noemen Denver dan ook de " one mile high city"
In het park voor het Capitol hebben we nog even van het zonnetje kunnen genieten. Met verbazing gekeken naar de borden die in het grasveld stonden. Op het ene grasveld stond een bord met "gras area closed tuesdays and thursdays" en op het andere veld een bord met " gras area closed mondays, wednesdays and fridays" ik moet nog eens uit zien te vinden waarom dat is. Iedereen, op 1 zwerver na, hield zich keurig aan het bord.
Na onszelf nog op een lekkere frappuccino te hebben getrakteerd gaan we de bus voor de terugweg zoeken en gelukkig vinden we die snel. Dit was een leuk dagje Denver, waarschijnlijk is er nog veel meer te zien, maar dat bewaren we voor een volgende keer.
Nu moeten de koffers ingepakt worden want morgenochtend vertrekken we naar de verhuurder om de camper in te leveren. Na het inleveren worden we naar een hotel gebracht waar we kunnen overnachten om dan woensdag op het vliegtuig te stappen.
Dus nog zo'n 30 km rijden en dan is ons camper avontuur weer voorbij.

Dag 21 Colorado Springs naar Denver

Het heeft aardig geregend vannacht, maar het voordeel is dat het niet is gaan vriezen. Als we opstaan schijnt gelukkig het zonnetje en we kijken naar de prachtige top van de 4300 meter hoge Pikes Peak. Gisteren in de Garden of Gods hebben we niet gezien dat er zo veel sneeuw op lag, een prachtig gezicht.
Het rv park waar we staan is een stads camping dus je staat redelijk dicht op elkaar, maar ze hebben er prachtig sanitair. Van alle sanitaire gebouwen die we afgelopen weken hebben gezien was dit wel een hele mooie.
Vandaag is de laatste echte reisdag naar Denver. Het plan is om 2 dagen net buiten Denver te verblijven om dan met de bus Denver op maandag te gaan verkennen. Dinsdagochtend moeten we dan de camper inleveren.
We hadden in een ander reisverhaal gelezen dat er ergens een RV park was welke een busstop voor de deur heeft, dat is natuurlijk reuze handig. Dus er maar even een mailtje aan gewaagd om te kunnen bespreken. Helaas vanmorgen kwam de mail dat het vol was, alleen een kleine Rv kunnen ze nog kwijt, en nee die hebben we niet. Even later komt er toch nog een mail dat we toch mogen komen, ze zijn wel dicht op zondag maar ze hangt een brief met onze naam erop en een envelop met de badhuis sleutel. Ben benieuwd of het gaat werken.
Maar eerst op weg naar de United Air Force Academy. Op deze militaire school worden alle luchtmacht militairen uit heel Amerika opgeleid. Het terrein van deze Academy is opengesteld voor toeristen en er komen dan ook meer dan 1 miljoen mensen per jaar. De trekpleister is de Air Force Academy Chanel, een gebedshuis waar meerdere religies elk hun eigen ruimte hebben. Het is een heel bijzonder gebouw om te zien. Het gebouw bestaat uit 17 spitse punten van 45 meter hoog, die staan opgesteld als een groep gevechtsvliegtuigen die samen de lucht in gaan. Het is een indrukwekkend gezicht, maar ook de binnenkant van de Protestanten ruimte is prachtig om te zien.
Hierna zetten we koers naar Denver, en waar alle mensen vandaan komen ik weet het niet maar het was hartstikke druk. Dachten we dat Houston erg was om te rijden, nou Denver kan er ook wat van. Zes banen naast elkaar, auto's overal dan wordt het toch een beetje onoverzichtelijk met zo'n bakbeest. Gelukkig hebben we het weer zonder kleerscheuren volbracht en inderdaad hing er bij het RV park een envelop met onze naam en sleutel erin ! Dat valt dan toch weer niet tegen.
Morgen maar even vragen hoe we in Denver komen en dan zal er 's avonds ook ingepakt moeten worden. Eerst morgen maar even Denver gaan bezoeken.

Dag 20 Cimarron naar Colorado Springs

We zijn vanochtend samen met de vogels nog steeds de enige gasten. En het is best frisjes, ik denk zo'n -3 want de hendels van de tanken zijn vastgevroren. Na gedoucht te hebben in onze privé badkamer kunnen we weer op pad. Het doel is Colorado Springs waar we naar Garden of Gods willen gaan.
Hoe dichter we bij de grens tussen New Mexico en Colorado komen des te kouder wordt het. We stijgen naar 2386 meter en bevinden ons weer in een witte wereld, de mist is vastgevroren aan de bomen. De temperatuur is hier overdag dus ook onder nul. Als we over de top heen rijden belanden we ineens in een prachtige omgeving met blauwe luch en een stralende zon, echt bizar. De temp is wel koud maar het ziet er een stuk vriendelijker uit.
Het nuttigen van een Starbucks koffie met een lekkere blueberry muffin en blueberry scone is al weer even geleden en gelukkig komen we in Trinidad het voor ons bekende logo tegen. Stoppen dus !
Als we bij Garden of Gods aankomen schijnt gelukkig het zonnetje nog. We maken hier een leuke wandeling in deze mooie omgeving. In dit natuurpark wat aan de voet ligt van de 4300 meter hoge Pikes Peak, zie je prachtig mooie rode rotsformaties. Omdat dit park dus heel dicht bij de stad ligt is het een geliefd gebied voor de lokale bevolking. De grond van dit gebied is in 1879 gekocht door iemand die er een zomerhuis wilde laten bouwen. Bij nader inzien heeft hij het gebied in natuurlijke staat gehouden en opengesteld voor publiek. Toen hij in 1907 overleed hebben zijn kinderen het 2 jaar later aan de gemeente van Colorado Springs overgedragen met de voorwaarden dat het altijd een gratis toegankelijk park zou blijven. En dat is het inderdaad nog steeds.
Hierna vertrekken we naar ons RV park wat dichtbij ligt en bereiden we ons voor op weer een koude nacht. Gelukkig waren we hier niet gisteren nacht want toen was het hier -8! Brrrrr. Het inmiddels wel gaan regenen maar hebben toch maar mooi Garden of Gods met zon gezien( hebben mijn schietgebedjes toch geholpen)

Dag 19 Santa Rosa naar Cimmarron

We gaan op pad richting Las Vegas ! Nee niet HET Las Vegas maar een klein stadje in New Mexico.
Het is inderdaad een klein stadje met mooie Victoriaanse huizen. Verder is het er redelijk uitgestorven, je kunt echt zien dat het toeristen seizoen nog niet is begonnen, of misschien komen er hier helemaal geen toeristen. Na een klein rondje door het stadje begeven we ons naar Fort Union National Monument. Dit fort functioneerde van 1851 tot 1891 als militaire basis bij diverse oorlogen waaronder de bekende North & South oorlog ( tv serie!) was trouwens wel grappig want er stond daar helemaal geen wind, we wisten bijna niet meer hoe dat voelde en ineens begon het daar even heel hard te waaien, een klein tornadootje zeg maar. Hebben we dat ook weer meegemaakt (hi,hi)
Na aardig wat overblijfsel te hebben bewonderd was het best indrukwekkend om te zien. Hierna op weg naar een overnachtingsplaats in Cimarron.
Plaatsje lag best afgelegen dus was weer spannend of er plek zou zijn, nou plek was er genoeg, maar het was niet open ! Oké en nu...... bij een winkeltje maar gevraagd of ze iets anders wisten en gelukkig was er nog een campground in het plaatsje. Daar troffen we gelukkig een aardige dame en er was plek genoeg. We zijn nl de enige gasten hier ! Dus alles moest van slot gehaald worden, maar we hadden in ieder geval een slaapplek. De nachten worden weer kouder, nu -1 maar waar welnaad toe gaan is het nu -8. Daar worden we niet vrolijk van want dan moeten weer alle tanks leeg etc. Maar even kijken waar we naar toe kunnen waar het droog is want ook dat wordt een dingetje.
Het is nu een kwestie van richting Denver rijden om de camper in te leveren en kijken of we onderweg nog iets leuks tegenkomen.

Dag 18 Amarillo naar Santa Rosa

Na ons limo uitje van gisteravond was er vanmorgen nog een service van het park, gratis donuts en koffie/thee ! Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Na nog even wat whatsapp contact gehad te hebben met mensen in Nederland, Rome en Peru kunnen we op weg.
Net buiten Amarillo ligt de Cadillac Ranch, hier staan 10 rechtop staande Cadillacs helemaal beschilderd midden in het land, bijzonder om te zien. We vervolgen onze weg over een stukje Old Route 66 naar Tucumcari. In de hoofdstraat zie je nog oude route 66 motels met overal muurschilderingen. 's Avonds schijnt er ook nog neon verlichting te branden bij de motels. Voor de ouderen onder ons, de tv serie Rawhide schijnt hier ook opnames te hebben gehad.
Onderweg naar Tucumcari hebben we Texas verlaten en zijn New Mexico binnengereden bovendien hebben we weer een uurtje extra er in gekregen. Het verschil met Nederland is bij ons nu 8 uur vroeger, als jullie opstaan gaan wij slapen.
De volgende stop en overnachtingsplek is Santa Rosa, ook een route 66 plaatsje. Er is hier een auto museum met wel 30 oude auto's(wouw) was wel grappig maar niet acht spectaculair. Misschien waren onze verwachtingen te hoog. Hierna naar the Blue Hole, een natuurlijke bron met super helder water.
Hierna slaan we ons camp op en hopen nog even in de zon te zitten.