Dag 17 Caprock Canyon naar Amarillo

Na een ijzig koude nacht verlaten we Caprock Canyon, eerst nog een stukje scenic drive, maar dar was echt maar een kort stukje. Er stond een bord vanaf hier voertuig niet langer dan 15 feet. Aangezien die van ons 30 feet is werd dat dus niets. Dus omdraaien en richting uitgang waarbij we een hele kudde bizons tegenkomen. Weer even foto's maken natuurlijk, en dan op weg naar Palo Duro State Park.
De Texanen noemen dit de Texaanse Grand Canyon. Daar aangekomen blijft er geen slaapplaats te zijn voor de nacht, dat is dus flink balen. We besluiten om dan alleen vandaag overdag daar te blijven en aan het einde van de middag richting Amarillo te gaan. We hebben niet zo veel zin om eerst ergens anders een slaapplek te moeten vinden en dan morgenochtend weer terug te moeten. Met het rijden van de route door het park blijkt maar weer dat deze parken niet zijn ingericht op huur campers. Wel de slaapplekken, die zijn groot genoeg ( als er één vrij is) maar onderweg langs de kant ergens stoppen is er met zo'n ding niet bij. De meeste Amerikanen hebben een giga camper, maar die hangt dan achter hun pick-up truck. Ze zetten dat ding neer en gaan er met de auto van tussen, of ze nemen de motor mee, of ze hangen de auto achter zo'n grote bus.
Uiteindelijk vetrekken we aan het einde van de middag ' the way to Amarillo' we hebben intussen. Een RV park gevonden en er is voldoende plek. Het leuke is dat deze plek een gratis limo service heeft naar een groot Texaans steak house. Als je hier een steak van 72oz (2 kg!) binnen 1 uur opeet, hoef je niet te betalen.
Dus wij de limo geregeld en heerlijk gegeten, geen 72oz dat was een beetje te gek. Er zat trouwens wel iemand die een poging deed, je zit dat op een podium en iedereen kijkt naar je. Van de gedachte alleen al krijg je geen hap door je keel. We mochten ook nog een gratis toetje van het huis kiezen omdat we verzocht werden op een ander plekje te gaan zitten, geen probleem. We namen 1 toetje omdat ik sowieso al vol zat, maar ze brachten een heerlijke cake met aardbeien en slagroom en zooooooo groot dat we met twee het niet eens op kregen. Oh ja we kregen ook nog muziek aan tafel, 3 oudere mannen die een leuk moppie konden spelen.
Ze hadden er ook nog een shop met lekker fuge, dat konden we niet laten liggen, gelukkig aanbieding, 4 stukken halen 5e gratis ! En daar gaan alle calorietjes weer( hi,hi) uiteindelijk kwam onze limo weer voorrijden en zet ons netjes voor de camper af. Toch best gaaf, wie laat zich op vakantie nou door een limo vervoeren ? (Uitgezonderd de mensen die via reisverslagen dit adres ook kennen)
Al met al was het jammer van Palo Duro maar aan de andere kant hebben we nu iets ervaren wat we anders niet hadden meegemaakt.

Dag 15 en 16 Coleman naar Caprock Canyon

Vandaag gaan we op weg naar Caprock Canyon, een State Park waar kuddes Texaanse bizons leven. Onderweg komen we langs Clairemont ,een vervallen stadje met een oude gevangenis en gerechtsgebouw. De gevangenis is super klein en ontsnappen was onmogelijk schijnt het.
Hierna rijden we door Matador en komen langs BOB's oil well, een oude benzinepomp van Conoco. Grappige dingen om te zien zo onderweg.
Rond een uurtje of 4 komen we aan bij Caprock Canyon. Het is prachtig weer en we kunnen lekker van het zonnetje genieten. Zoals gezegd is dit het thuis van de bizons, dus je krijgt wel waarschuwingen voor het geval je ze tegenkomt
Het waait wel behoorlijk maar willen toch alvast een trail lopen. Langs de rand van de canyon heb je prachtige uitzichten , maar om verder te lopen ondervonden wij toch een klein probleem. Een kudde bizons vond het nodig om daar te gaan grazen en voorbij gaan was geen optie. Het zijn indrukwekkende beesten, maar je moet ze niet boos maken, ze kunnen een snelheid lopen van bijna 50 km per uur en dat redden wij echt niet ! Onvoorstelbaar deze snelheid terwijl ze toch zo'n 1000 kg wegen.
Maar mooi dat we ze toch van redelijk dichtbij hebben kunnen bewonderen. Ze lopen ook over de campground aan de uitwerpselen te zien dus misschien staat er morgen wel één voor de deur ( hi,hi)

Dag 16 Caprock Canyon

Om 3.30 uur begint het steeds harder te waaien en dat wordt niet minder. Tegen de tijd dat we opstaan is het echt stormachtig aan het waaien met af en toe giga windstoten. De camper schommelt aardig heen en weer, ik moet zeggen, op de boot heb ik nog niet vaak zo geschommeld. Het zonnetje schijnt prachtig maar de wind maakt het berekoud. Gelukkig hebben we hier 2 overnachtingen geboekt want rijden met deze wind was niet verantwoord.
Op de camper hebben we slide-outs zitten, een ruimte die je kunt uitschuiven naar de buitenkant om meer ruimte te creëren, die hebben we voor de zekerheid maar ingeschoven.
Toch maar geprobeerd een klein rondje te lopen in de storm, viel niet mee dus na een uurtje waren we er wel klaar mee. Pas rond een uurtje of zes werd het ietsje minder en hebben we nog een poging tot een rondje gedaan. Zagen direct een bizon die aan de kant van de weg stond te grazen, toch maar een rondje gedaan maar je loopt wel om je heen te kijken waar zijn vrienden zijn gebleven. Uiteindelijk zonder kleerscheuren een uurtje lopen volgehouden. Door de wind koelt het ook aardig af en we gaan weer naar het vriespunt vannacht. Volgens mij hebben we nu wel alle weertypen gehad. Helaas houdt de storm ook morgen nog aan en dan moeten we de weg weer op. Voorzichtigheid geboden dus.

Dag 14 Miller Creek naar Coleman

Een verlaat verslag omdat we geen WiFi hadden. Vandaag op weg naar het Lyndon B.Johnson State Park. LBJ was de 36e president van Amerika en de Texanen zijn daar reuze trots op. De ranch waar hij is opgegroeid en heeft geleefd als hij niet in Washington was is een historische plek geworden. Je kunt er over de ,giga uitgestrekte, ranch rijden en geboortehuis, begraafplaats, school etc bekijken. Er staat ook een huis wat helemaal ingericht is zoals in de jaren 20, grappig om te zien.
Hierna rijden we naar Enchanted Rock, een gigantische rotsformatie die je kunt heel geliefd is bij rotsbeklimmers. Wij hebben ons er maar niet aan gewaagd, natuurlijk niet omdat we dit niet zouden kunnen, maar gewoon omdat het te warm was (hi,hi)
Vervolgens kwam de uitdaging om om zondag 1e paasdag ergens een slaapplek te vinden. Toen wij vanochtend bij onze campground weggingen stond er dat deze op zondag was gesloten, dat voorspelt niet veel goeds.
Het laatste uur rijden we echt door niemandsland en geen RV park te bekennen en als we er dan toch één zien is hij inderdaad gesloten. Dan maar door naar onze geplande plek en hopen dat het open is. Daar aangekomen, inderdaad gesloten ! Er is nog een klein hokje waar we iemand zien, gelukkig mogen we toch de campground op en er is bijna niemand ! Het ligt aaneen meer en is eigendom van de staat, vroeger kennelijk wel een campground geweest. Nou ja we staan, ook al waait het behoorlijk en is de temperatuur behoorlijk fris. Bereik van internet is er niet en telefoon minimaal.
In de avond begint het echt keihard te waaien niet normaal, dan ben je blij dat je in een camper van 7000 kg zit, die waait niet zo maar om. Gelukkig zwakt de wind na 00.30 uur af.

Dag 13 San Antonio naar Miller Creek

Vandaag weer 'on the Road' . De planning is om eerst naar een Outlet Centrum te gaan, daarna in Austin het Texas State Capital te bezoeken en dan een stukje te rijden zodat er morgen weer wat kilometers van het totaal zijn afgesnoept.
Het is echter ook hier Pasen en wij zagen al dat het geplande RV park al vol was en ook bij het checken van andere parken was het vol. Dat wordt dus stress om een plekje te vinden, in geval van nood kun je wel bij een Walmart staan, maar het stuk waar wij naar toe gaan is een beetje afgelegen. Nou ja we zullen wel zien waar de camper kunnen stallen.
Allereerst op weg naar San Marco outlet. Onderweg een drukte van jewelste, bijna heel de USA is onderweg ergens heen met de Paasdagen. Gelukkig staan de meeste file's de andere kant op. Om 10.30 is het nog heerlijk rustig en kunnen we de camper dan ook makkelijk over 2 plekken parkeren. Daar natuurlijk de nodige inkopen gedaan en ik begin mij nu toch wel zorgen te maken hoe alles mee terug moet. Intussen is het flink druk geworden op de parkeerplaats en er is geen vrije plek meer te bekennen. Naast ons heeft iemand zijn giga grote jeep zo dicht naast ons geplaatst, dat ik niet in de camper kon komen, en het al helemaal onmogelijk was om met een bak van 9 meter een draai te kunnen maken zonder iets te raken. En bedankt meneer! Dat wordt dus wachten tot de eigenaar terug komt. Bij de eerste poging om er toch uit te komen was het plaatsje achter ons direct bezet door een andere auto dus terug konden we ook niet meer. Een blokkade op het parkeerterrein ! Gelukkig kwam na een minuut of 10 de eigenaar van een auto aan de overkant en weer iets later van links naast ons. Helaas de jeep eigenaar nog niet. Oké heel voorzichtig en 100 keer draaien en steken komen we er dan toch uit, peentjes zweten maar gelukkig niets geraakt. Toch ruim 30 minuten bezig geweest met dit geintje. Voortaan dus maar gewoon over 4 parkeerplaatsen parkeren!
Hierna op weg naar Austin om een kijkje te nemen bij het Texas State Capitol, waar de regering van Texas is gezeteld. Een mooi gebouw met een indrukwekkend plafond.
Hierna besluiten we een uurtje te rijden en dan te kijken of er een RV park plek heeft. De eerste die ik op internet gevonden had was Miller Creek, een leuke plek met groen aan een mooie kreek. Waarschijnlijk wordt dit niks want iedereen is op zoek naar den leuke plek, maar tot onze verbazing is er wel een plekje voor ons ! Gelukkig dat viel mee, nu alleen morgen nog want dan zal het wel dezelfde drukte zijn op zondag.
Het is een leuke plek en hebben even de tijd om aan de kreek te zitten, dachten we. Nu begrijpen we waarom er plek was......... het water in de kreek is OP ! Hij staat al maanden droog, volgens een dame die hier al 10 jaar komt is dit pas de tweede keer dat ze dit meemaakt ! Nou ja jammer dan, wij hebben in ieder geval een slaapplaats.

Dag 12 San Antonio

Vandaag een dagje stad, zoals al gezegd is het hier druk vanwege diverse festiviteiten. De final four van het college basketbal is toch wel het grote evenement. Zaterdag en zondag worden door de laatste 4 teams gestreden om het kampioenschap. Vanuit heel de USA komen de supporters echt bizar hoeveel mensen er zijn. Er is ook heel veel televisie bij, alles wordt uitgezonden via CBS , ze waren druk met de camara's aan het zwenken en waarschijnlijk waren we op tv (ha ha)

Omdat het goede vrijdag is zijn heel veel mensen kennelijk al vrij en hebben een heel weekend geboekt. Als toetjes hebben ze dan ook nog het Madness March Festival, nou madness was het inderdaad.

Wij zijn op de bus gestapt richting stad en hebben daar een boottochtje gemaakt. Door San Antonio loopt de rivier en zij hebben daar heel goed gebruik van gemaakt door aan beide kanten een looppas te maken en allerlei eettentjes neer te zetten. Heel gezellig. Eerst bekijken we dus alles vanaf de waterkant en later lopen we ook, zelf de River Walk zoals dat heet. Het is echt heel bijzonder om te zien dat alles leeft om de Final Four, een gewoon t-shirt kun je bijna niet kopen alles heeft het logo van de FF.
Als laatste zijn we nog even naar het festivalterrein gelopen waar al country muziek gespeeld werd. Zaterdag en zondag komen de meer internationale bands, maar dan zijn wij er niet meer.
Al met al een leuk dagje San Antonio.

Dag 11 Brazos Bend naar San Antonio

Oké we waren gewaarschuwd voor thunderstorms tussen 12 en 3 vannacht, maar dat de hel zo los zou barsten, my goodness. Wat een lawaai, regen en licht, best een beetje griezelig. Maar voorspellen kunnen ze hier wel, iets tegen 12 begon het gelicht en gedonder tegen de klok van 3 was alleen de regen nog over die om 6 uur ook gestopt was. Gisteravond stonden een stukje verder een stel op de motor met een heel klein tentje. Wonder boven wonder waren zij niet weggespoeld.
Na het ontbijt hebben we nog een stukje gelopen door het park, wat een stilte om je heen. Hierna zetten we koers naar Shiner, in dit plaatsje is de Spoetzl bierbrouwerij gevestigd. Om 13.30 is er een tour. We worden hartelijk ontvangen met een biertje en krijgen onze entree kaartjes inclusief 3 munten om nog 3 biertjes te kunnen proeven. Lieve kleine bekertjes zodat het toch nog verantwoord blijft om te rijden. Op de vraag waar ik kon betalen voor de entree vertelde ze dat alles gratis was ! Waar zie je dat nog.
Ook deze rondleiding was ontzettend leuk, de dame die alles uitlegde was zo trots als een pauw op het bedrijf. Wat we begrepen best een goede werkgever want de ziektekostenverzekering wordt voor 95% door de baas betaald, en ieder 3e donderdag van de maand krijgen ze bier mee naar huis,wie wil daar dan niet werken ? Na een klein uurtje stonden we weer buiten en sponseren we de brouwerij door 3 shirts te kopen.Eén op bestelling voor een collega van Ed en natuurlijk 2 voor hemzelf ?
We rijden door naar San Antonio waar we 2 nachten verblijven. We hadden een RV camp uitgezocht maar daar aangekomen hebben ze alleen nog maar een achteraf plekje voor ons vrij. Het blijkt dat er dit weekend een basketbal wedstrijd is,een football wedstrijd en verschillende festivals in de stad, alles zit propvol met reserveringen. Doorrijden naar een ander amp heeft dus ook geen zin. We doen het er maar mee al is het wel een groot contrast met hoe we vanmorgen in alle rust vertrokken. Morgen dus een dagje de stad in.

Dag 10 van Sulphur naar Brazos Bend State Park

Onze fontein, prachtig verlicht, ging gelukkig om 22.30 uit. Zulk geklater werkt toch redelijk op je blaasspieren. Na een lekkere douche, even buiten ontbeten kunnen we weer op weg. De eindbestemming vandaag is Brazos Bend State Park. Helaas zijn de weersvoorspellingen niet al te gunstig, ze geven zelfs flashflood warnings af, overstromings gevaar bij hevige regen. Na ja, afwachten maar, we gaan in ieder geval in korte broek op weg.
Onderweg maken we een stop bij Battleship Texas, ja we zijn weer een volgende staat binnengekomen. Het oorlogsschip, gelegen op de San Jancinto Battleground, is het laatste overgebleven oorlogsschip wat in beide Wereld Oorlogen dienst heeft gedaan. Je kunt het bijna helemaal bekijken en was indrukwekkend om te zien hoe 1600 mensen daar maanden moesten vertoeven. Alles was aan boord, kapper, restaurant, bakker, slager, apotheek, ziekenboeg, isolatiecel voor besmette bemanningsleden, tandarts en noem het maar op. Toch leek het slapen mij nou niet zo jofel, je bed hing aan kettingen en je deelt je bed ook met een ander omdat niet iedereen tegelijkertijd slaapt. Nou voor mij dan toch maar een cruise met een eigen bed ??
Daarna weer verder op weg, langs Houston, wat een drama stad is dat. Volgens mij gaan daar wel 10 fly-overs over elkaar en ze zijn er nog meer aan het bouwen. Overal waar je kijkt zie je (olie) industrie, pff wat een drama om te rijden. Volgens mij hebben we er wel een uur overgedaan om dit traject te rijden, geen pretje met zo'n camper.
Gelukkig is het laatste stuk rustiger en komen we aan in het Brazos Bend State Park. Een mooi natuurgebied waar we overnachten. Heerlijk rustig. We maken nog een leuke wandeling zo lang het droog is, maar ja natuurlijk begint het na een 1/2 uur toch te regenen. Maar... misschien komen nu wel de alligators te voorschijn, die leven hier namelijk ook net als verschillende soorten slangen, oppassen dus. Nee vandaag geen alligator gezien, wel vogels die zich niets aantrokken van de regen.
Terwijl ik dit verhaal maak, hoor ik alleen het getik van mijn vingers op de IPad en heel veel krekels, verder helemaal niets. Buiten is het ook pikkedonker, jammer van de bewolking anders was het vast een prachtige sterrenhemel geweest.
Tot morgen.

Dag 9 KORTE BROEKEN WEER !

Allereerst willen wij iedereen bedanken die reageert op de verhalen, blijft altijd leuk om reacties te lezen.
De nacht is rustig verlopen, geen Harley gehoord, dus dat viel niet tegen. Ik moet zeggen met de douche in de camper is ook niets mis. De ruimte is een beetje smal, maar er komt een heerlijk warme straal water uit.
En ja, het is korte broeken weer !
Vandaag hadden we niet een hele lange dag gepland omdat we vandaag een swamp tour willen doen. Die duurt ongeveer 2 uur en je weet maar nooit wanneer er één vertrekt dus vandaag weinig kilometers. Tenminste dat was het plan. Omdat we vroeg willen vertrekken houden we de optie open om toch verder door te rijden dan het plan was.
Om 10.45 komen we bij de swamp aan en helaas zijn we net te laat, de eerst volgende vertrekt om 13 uur. Waarschijnlijk zag de eigenaar onze sip-lippen en bood aan om met zijn boot ons naar de andere boot te brengen. We zouden dan een kwartiertje gemist hebben. Zo gezegd zo gedaan, in zijn boot gesprongen, in vliegensvlugge vaart naar de andere boot en even overgestapt. We wisten toen nog niet dat er wel veel alligators zwemmen ??
De tocht was magnifiek, onze bootsman wist veel te vertellen en liet ons vele alligators zien. Na een prachtige tocht mochten we weer op pad. Omdat we nu mooi op tijd terug waren gaan we een paar extra kilometers maken. We komen uiteindelijk in Sulphur, op de A plus camping( voor de ASZ onder ons..... hoe zoek je het uit !)
Een mooie plek aan het water met een mooie fontein, die verlicht is in de avond. Morgen weer op weg naar een nieuwe plek.