Van Buckskin naar Needles

Een echte desert storm, en dan bedoel ik niet een of andere militaire operatie, overkwam ons vandaag. Laat ik bij het begin beginnen. De wind voorspelling voor het hele gebied waren niet jofel, bijna overal was een waarschuwing van kracht. Nog even op de camping gevraagd of er toch niet toevallig een plekje vrij was, maar helaas. Dus wij op pad richting Needles, weer een stapje dichter bij Las Vegas.

Wij komen langs Lake Havasu waar ze een kopie hebben van de London Bridge. Nu zijn wij er een aantal jaar geleden ook geweest maar toen was er niets te beleven. Vandaag was er volop levendigheid, eettentjes, shopjes, bootjes en niet onbelangrijk, nog steeds een lekker zonnetje en een wind die nog te doen was. In een tentje iets gegeten en werden daar aangesproken door de mensen naast ons. Spreken jullie Nederlands vroegen zij een beetje verwonderd, na onze ‘ zeker’ vertelde zij ons dat ze ooit ook uit Nederland kwamen maar 26 jaar geleden naar Canada zijn geëmigreerd. Zij zagen de problemen met de boeren toen al aankomen. Beide stellen hadden een grote farm. Leuk hun ontmoet te hebben.

Hierna vervolgen we onze weg, waar de storm aardig op is op komen zetten. Het rijden werd steeds lastiger, zeker tussen de bergen waar de wind een onvoorspelbaar karakter heeft. Omdat Needles in de Mohave woestijn ligt zagen we in de verte al dat de zon niet meer te zien was. Het was één en al zand waar we doorheen reden. Een echte desert storm. Op de camping werd je gezandstraald dus dat is de rest van de dag binnen blijven. Nou ja, kunnen we alvast een beginnetje maken met dingen in de koffer te doen. We hebben de camper maar weer niet uitgeschoven want we schudden weer aardig heen en weer, zal je toch gebeuren dat net voor de eindstreep dat ding kapot gaat.

We hopen dat het morgen beter wordt maar de voorspelling is niet heel gunstig. De temperatuur is inmiddels ook weer gezakt naar zo’n 13 graden overdag en ‘s nacht rond de 2 a 3 graden.

Buckskin Mountain

Vanochtend de camper verplaatst naar nr 57. De park ranger kwam ons vertellen dat we niet hoefden te wachten tot 12 uur maar zodra de plek leeg was wij daar mochten gaan staan. Top, de persoon vertrok vroeg dus wij snel alles ontkoppelen en slide-out ingeschoven en hup verkassen maar. Daar weer slide-out uitgeschoven en alles aangekoppeld. Zo dat was de ochtend activiteit. Nou niet helemaal want we hebben ook nog ruim 2 uur gelopen. Fantastisch om over smalle paadjes op aardige hoogte te klimmen en te klauteren. Prachtige vergezichten en mooi uitzicht op de Colorado rivier. De tocht ging ook nog langs 2 oude mijnschachten, gelukkig stond er een hek omheen want je hebt altijd mensen die dan persé een foto willen maken. (We noemen geen namen?)

Verder was er niet veel bijzonders te melden vandaag behalve weer een BBQ en dat er een vrouwtje met haar auto een dagje kwam vertoeven aan de rivier. Ze parkeerde de auto vlak bij ons, wat dus niet mag. Op een gegeven moment komt ze terug om de auto verder in de schaduw te zetten en na wat heen en weer gedrentel gaat de achterklep open. Wij slaan dat hele gedoe eens gade en wat haalt ze uit de achterbak………. 2 kippen aan een tuigje !!!!! Wij liggen dubbel, dat mens kletsen tegen die kippen en op een gegeven moment neemt ze ze mee onder haar arm naar haar plekje aan de rivier. Rare mensen zijn er op de wereld !

Wat er uiteindelijk met de kippen gebeurd is weten we niet want wij in weggegaan. Wij hebben ze in ieder geval niet op de BBQ gehad.

Intussen is het behoorlijk gaan waaien, morgen geven ze hier ook weer een wind waarschuwing af. Zal wel weer lastig rijden worden naar onze volgende, nog onbekende, stek

Dit waren 2 heerlijke dagen in het Buckskin Mountain State Park.

Van Parker naar Parker

We hebben de nacht overleefd ! Geen teleurgestelde gokkers aan de deur genaden geen last van vertrekkende auto’s. Prima plekje dus. Vandaag verplaatsen wij ons naar Buckskin Mountain State Park een kleine 12 minuten verderop. Even nog een paar boodschapjes bij de naast gelegen Walmart en dan maar hopen dat er nog een plek vrij is om te overnachten. Gisteravond nog gekeken en plekje 8 is nog steeds vrij. Aangekomen bij de poort is deze helaas al vergeven aan iemand die nog vroeger was dan wij, balen. Er is nog wel iets vrij, maar dat is dan weer droog camperen zonder elaectra etc en we moeten nog wel een aantal dingen opladen. Normaal gebeurd dat onderweg maar omdat we niet ver gereden hebben lukt dat niet. Er is nog een andere plekje vrij wat misschien last heeft van luchtjes van de naast gelegen waterzuivering. We nemen de gok en staan al lekker vroeg op ons plekje.

Het is een prachtige camping aan de Colorado rivier. Midden tussen de bergen echt super. Heerlijke plekken om te zitten dus vandaag en morgen doen we helemaal NIETS. Oké een super kleine wandeling en natuurlijk BBQ-en.

Toch maar even gekeken welke gast er voor ons het plekje had ingepikt, blijkt hij al weer de zijn vertrokken ! Nou ja morgen moeten we sowieso naar nummertje 57 verhuizen, maar ik blijf het niet begrijpen hoe het werkt. Aan de poort zeggen ze alles is vol en als we nu over het park lopen staan er toch een aantal plekken leeg.

Morgen nog zo’n dagje lekker relaxen, bootjes op het water kijken want die scheuren hier wel voorbij. De Colorado rivier is natuurlijk uitmate geschikt voor dat soort activiteiten. Er staan hier ook mensen met een giga camper, giga SUV en dan ook nog eens een giga boot. Waar is het bij ons misgegaan vraag ik mij af.

Een heel klein nadeel hier is wel dat er heel slecht, en dan bedoel ik ook echt heel slecht, internet is. Helaas is het volgen van Max dan ook niet mogelijk. Was voor ons een leuke zaterdagavond bezigheid geweest terwijl decreet van Nedeland om 7 uur zijn bed uit moest.

We hopen maar op een goed afloop.

Van Quartzsite naar Parker

Gisterenavond nog een verwoede poging gedaan om iets te boeken voor zaterdagavond in het Buschkin Mountain State Park, maar helaas. Terwijl er nog wel plek was konden we het toch niet boeken. Dus vanochtend maar telefonisch proberen, gelukkig hebben we zelf een Amerikaans telefoonnummer.

Gelukkig is het Ed gelukt om voor zondag op maandag iets te regelen in het park, maar ook aan de telefoon lukt het niet om voor zaterdag te reserveren en dat terwijl er wel plek is. De man aan de telefoon vond het ook raar, maar het blijkt dat je aankomst op zaterdag niet kunt reserveren. Zijn advies was om naar het park te rijden zaterdag en dan proberen daar iets te regelen. Dat doen we dan maar, gelukkig hebben we zondag wel plek.

Om dan zaterdag zo dicht mogelijk in de buurt te zitten besluiten we een tochtje naar het Cibola Natural Wild Refuge te maken. De toch er naar toe was weer eens door een ander landschap dus was plezierig totdat we ergens linksaf moesten. Dat zag er niet uit, dus wij Tommie negeren en gewoon rechtdoor gereden. Er gingen tenslotte best veel campers ook die kant op. Al gauw bleek dat de tijd dat we aan zouden komen alleen maar op liep en uiteindelijk trokken we de conclusie dat doorrijden toch niet zinvol was.

Rechtsomkeer gegaan tot we weer bij het beruchte weggetje kwam. Weer zei Tommie dat we erin moesten, dus oké proberen maar. Nu zijn wij best wel van het off-road rijden, maar met zo’n camper is dat toch een ander verhaal. Gelukkig was het maar een kilometer of 3 bleek achteraf, inclusief een brug die ook niet bedekt was met enig asfalt.

Op de plaatjes zag Cibola er best leuk uit, maar eigenlijk viel dat best tegen.Ten eerste was er niemand in het visitor center en de auto loop die ze voorstelden op de site was nou niet om over naar huis te schrijven. Nog even een stuk verder gereden, maar al snel werd het weer off-road dus zijn we omgedraaid. Het eerste stuk was al erg genoeg, het was een soort wasbord waar je overheen reed, de vullingen trilden uit je kiezen. Waarschijnlijk als je met de auto dat stuk rijdt zal het misschien wel mooier worden want het geheel ligt aan de Colorado rivier. Op de terugweg hebben we nog wel even op een mooi plekje ons brammetje gegeten.

Onderweg een rv park uitgezocht in de buurt van Parker zodat we morgen bijtijds weg kunnen. In eerste instantie hadden we een camping uitgezocht, maar daar is ook een Casino bij en daar kun je gratis op de parkeerplaats overnachten. Er stonden nog aardig wat andere campers dus dat hebben wij toen ook maar gedaan. Scheelt toch weer $40 ??

Morgen kijken we weer verder.

Van Picacho naar Quartzsite

Vandaag was weer een verplaatsingsdag. Behalve een Walmart, hele slechte wegen en nog steeds heel veel wind, was er dus niet veel te beleven.

Het zoeken naar alternatieven blijkt toch best lastig. Enerzijds willen we heel graag in het warmere weer blijven en anderzijds ook niet al te veel extra mijlen rijden. We zijn nu over onze ‘gratis’ mijlen heen en we moeten nog een stuk tot Las Vegas. Bovendien worden we het rijden over de soms echt vreselijk slechte wegen ook een beetje zat. De wind en daarbij de herrie van het gerammel maakt het voor Ed dan ook niet echt relaxed rijden.

Het plan is nu om via Lake Havasu naar boven te rijden, maar in het weekend is het daar natuurlijk lekker druk dus of er plek is valt te bezien. We moeten in ieder geval dinsdag in de buurt van Las Vegas overnachten waar we de camper woensdag moeten inleveren. Dinsdag moet je dan inpakken en schoonmaken. Nu maar eerst eens kijken hoe we de dag van morgen in gaan vullen.

Van Tuscon naar Picacho State Park

Via Tucson Mountain Park en het Saguaro State Park gaan we vandaag op weg naar het Picacho State Park. De Saguaro’s blijven toch imposant. Pas na 75 jaar krijgt zo’n cactus zijarmen en uiteindelijk wordt hij maar max. 200 jaar oud. Oh ja er staan buiten de Saguaro’s ook nog andere cactussen, ééntje met heel veel kleine vertakkingen. Ze noemen dat ding de teddybeer cactus ! Ik had toch hele ander idee van een teddybeer.?

Het Picacho State Park is een gebied uiteraard vol met cactussen maar waar ook andere bloemen bloeien. Wij hadden van andere camperaars gelezen dat de bloei wel over hun hoogtepunt heen was, maar dat het toch best nog wel mooi was om te zien. Gelukkig hadden we nog het laatst beschikbare plekje kunnen bemachtigen op de campground, dus dat was mooi. Eerst een trail gelopen, nou ja een stuk ervan, na een uur in de bloedhitte gelopen te hebben vonden we het welletjes en zijn we omgekeerd.

Het was mooi om de gele, Mexican gold poppy’s, en paars/blauwe kleuren van o.a mini lupine’s, te zien naast alle cactussen. De Mexican gold poppy is wat wat wij het slaapmutsje of de goudpapaver noemen. Ik kan mij voorstellen als je hier 2 weken eerder bent dat het helemaal een kleuren zee is. Wat we ook nog tegenkwamen was een mooie, roze bloeiende cactus, was ook prachtig om te zien.

Hierna zijn we naar ons plekje op de campground gegaan, inmiddels is het wel weer harder gaan waaien maar het was een prachtige dag. Naar gelang de avond vorderde trok de wind steeds verder aan en ‘s nachts loeide het geluid om de camper heen. Het is best verraderlijk want het ene moment denk je dat de wind weg is en het volgende moment staat alles op zijn grondvest te schudden. Zie hebben hiernaast net een klein tentje opgezet, ben benieuwd of deze morgen nog staat.

Foto’s uploaden blijft een drama, die houden jullie te goed in het fotoboek.

Van Wilcox naar Tucson

Vandaag gaan we naar het Chiricahua National Monument, een landschap met gigantische rotsen. Het is een klein uurtje rijden vanaf onze camp plaats. Er loopt een weg doorheen van 13 km met steeds uitkijkpunten waar je dan weer een trail kunt lopen.

Bij het visitor center aangekomen zien we dat campers groter dan 24 feet de weg niet mogen vervolgen. Laat onze camper precies vandaag 24 feet zijn ? we zijn gewoon doorgereden en omdat we vroeg waren kwamen we niemand tegen. We lopen een trail tussen de rotsen door, prachtig is het. De afstand van de trail, op 2000 m hoogte, stelt niet veel voor, maar als je bijna iedere rots op de foto zet kun je er best lang over doen.

Het was prachtig om door dit natuurgebied te lopen, overal om je heen grote rotsformaties en balancerende stenen. Het was een indrukwekkend gezicht. Op de terugweg was het redelijk druk geworden en begrepen we waarom grotere RV’s geen toegang hadden. Parkeren was nergens meer mogelijk.

Vanuit het park is het dezelfde weg terug, er was wel een ander weggetje, maar Tommie had ons al eens over een klein miezerig weggetje gestuurd. We kiezen voor de veilige optie. Hierdoor kwamen we weer door Wilcox waar een oud treinstel ingericht is als BBQ tent. Het rook zo lekker dat we maar een burgen zijn gaan eten, een goede keuze. Was heel grappig gedaan in zo’n treinstel.

Nu het gas erop naar Tuscon waar we overnachten. Natuurlijk was er weer niemand op kantoor terwijl het nog geen 5 uur was. Snap dat echt niet, zeg dan niet dat je open bent tot 5 uur. Gelukkig waren er nog plekjes vrij stond er op het bord. Als dat zo is kun je jezelf registreren, geld in een envelop doen en in de brievenbus schuiven. Vervolgens ga je op je uitgekozen plek staan. Zo gezegd zo gedaan. Wat blijkt, er is geen 30 amp Electra aansluiting, alleen 50. Op het plekje achter ons, wat wel gereserveerd is maar nog leeg, hebben ze wel 30 dus steken wij de stekker er daar maar in. We zien wel, als ze komen, of ze de stekker eruit trekken.

De campground grenst aan het Tuscon Mountain Park en vanuit hier kun je een aantal kleine trails lopen. Natuurlijk gaan we op pad als alles is aangesloten, het is tenslotte nog even licht. We lopen tussen de cactussen, het is wederom prachtig. Een hele andere omgeving dan vanochtend.

De temperatuur is hier lekker hoor, wel nog steeds aardig wat wind maar het is te doen. Morgen weer een nieuwe dag dan gaan we richting Picacho State Park. Hierna moeten we weer puzzelen want het schiet bovenin met het weer niet op. Voor ons is het nu bedtijd, voor jullie tijd om op te staan ? ( tijdsverschil is nu 9 uur)

Van Las Cruces naar Wilcox

Vandaag was een reisdag. Onderweg valt er niet veel te beleven, behalve dan dat we tijdens de lunch,gewoon ergens op een parkeerplaats, een uurtje vonden. Hoe leuk is dat ! Zeg nou zelf, in Nederland kom je dat toch niet tegen en wij nu al voor de 3e keer, en dat gewoon op een parkeerplaats ergens in de middle of nowhere ???

Onze eindbestemming vandaag is Wilcox wat in de buurt ligt van het Chiricahua National Park. We hebben inmiddels besloten om de route wat zuidelijker te houden en dat betekend dat we in de richting van Tuscon rijden.Vanaf daar zien we wel weer verder. We zijn lekker vroeg op plaats van bestemming en kunnen een paar uurtjes heerlijk van het zonnetje genieten.

Morgen staan er weer trails op het programma ?