Van Roswell naar Las Cruces

Het gepuzzel heeft tot resultaat gegeven dat we vandaag naar White Sands rijden ipv maandag. Zondag was ook het oorspronkelijke plan, maar omdat het bewolkt zou zijn hebben we een paar dagen terug gezegd dat we maandag gaan zodat er zon is. Het blijkt vandaag ook een mooie zonnige dag te worden dus hup richting het witte zand.

Ook daar werd weer drukte verwacht en zeker op zondag maar we zien wel. Het landschap waar we doorheen rijden is gelukkig niet zo kaal als voorgaande dagen, we zien nu bergen met zelf groene bomen! Gaandeweg veranderd het landschap en zien we de bodem naar een witte kleur veranderen en in de verte zelfs een bergtop met sneeuw. Bij de ingang staat wel een kleine file maar opzich ging dit redelijk snel. En dan rijdt je naar binnen en wordt de wereld langzaam wit. Echt heel gaaf.

White Sands is één van ‘s werelds grootste natuur wonderen gelegen in New Mexico. Grote golfachtige duinen van gips zand hebben 275 vierkant mijl woestijn overspoeld, waardoor ‘s werelds grootste gipsduinveld is ontstaan. Samen met de unieke dieren en planten is dit een prachtig gebied.

In het eerste stuk hebben we een trail gelopen door het zand, af en toe best effe zwaar om tegen zo’n berg op te klauteren, maar wel super mooi. Hierna zijn we nog een stuk verder gereden en dan ga je echt door een duin van zand,de weg is dan inmiddels ook opgehouden en rijdt je op het harde zand ( gips).

Ook daar weer effe bergje beklommen en hier was het aardig druk. Heel veel kinderen hadden zo’n rond bord bij zich waarmee ze van de duinen konden roetsjen. Dolle pret natuurlijk.

Hierna werd het weer tijd om te gaan. We hadden het plan om Deming te overnachten, maar de wind was zo onnoemelijk hard geworden dat we dat niet gehaald hebben. Er was voor vandaag geen wind waarschuwing dus ben benieuwd hoe hard het waait als die er wel is. Er was niet te rijden, zelfs toen we vorige keer die waarschuwing wel hadden was er nog beter te rijden dan nu. Het kostte Ed echt heel veel moeite om de camper recht op de weg te houden. Gelukkig was er niet heel veel verkeer, maar het was echt niet tof. We zijn dan uiteindelijk gestrand in Las Cruces waar we ook nog een Cracker Barrel gevonden hebben zodat we weer eens in een restaurant konden eten.

Morgen maar weer kijken waar we dan uitkomen.

Van Fort Davis naar Roswell

Het heeft echt hevig gestormd vannacht, maar alles is nog heel. Gelukkig is het nu ietsje minder en gaan we op weg naar Guadalupe Mountains. Onderweg komen we zomaar langs de weg een Prada Marfa tegen. Het is een kunstobject van een Prada winkel. Best maf om dit te zien midden in de woestijn.

Hierna komen we bij Guadalupe Mountains. Dit is een paradijs voor hikers en ook daar wordt weer gigantische drukte verwacht, maar bij het eerste visitor center valt het reuze mee. We maken een korte trail en gaan vervolgens naar het volgende visitor center waar er meer langere hikes vandaan gemaakt kunnen worden, dus ook drukker is. Nou nee hoor, er was bijna niemand. We besluiten om een trail te maken aan de bovenkant van de canyon. De trail die echt de canyon in gaat zou voor ons te veel tijd gaan kosten. Het pad, met losse stenen, gaat langs de rand van de canyon en je loopt tussen de cactussen en andere woestijnplanten. Er staat een enkele cactus in bloei, maar het merendeel heeft nog een paar weekjes warmte nodig. Al met al een leuk wandelingetje, maar niet zo spectaculair als Big Bend.

Hierna gaan we richting White’s City waar we gepland hebben te overnachten. Onderweg hebben we er ineens weer een uurtje bij gekregen dus besluiten we nog een uurtje door te rijden en in Roswell een slaapplek te zoeken. Het blijkt hier heel druk te zijn, hier dus wel, en de beoogde campground was vol. Gelukkig wilde de eigenaresse wel even bellen naar een ander park, daar had net iemand afgezegd dus konden wij daar naartoe. Wat een mazzel.

Roswell blijkt de plek te zijn waar in 1947 brokstukken van metaal en rubber van een neergestorte militaire ballon zijn gevonden. Tientallen jaren later beweerde samenzweringstheorieën dat het puin afkomstig was van een vliegende schotel en dat de regering dat verzwegen had. In 1994 kwam er een definitief rapport dat dit inderdaad een bewakingsballon was geweest. In de tussentijd heeft Roswell mooi geprofiteerd van het verhaal en overal om je heen zie je aliens ?

Dit was weer de dag van vandaag, vanavond maar weer even verder puzzelen voor de verdere route.

Alpine naar Fort Davis inn &rv park

Gisteravond aardig zitten puzzelen hoe we het verder aan moeten pakken. In ieder geval de 2 overnachtingen in de Grand Canyon gecanceld. Misschien dat die later nog kunnen maar dat zien we dan wel. Ons volgende doel is Guadalupe Mountains en White Sands. Volgens de voorspellingen zou het maandag In White Sands zonnig moeten zijn. Vandaag is in heel de regio een wind waarschuwing afgegeven en zijn we toch maar een keertje verstanding en gaan we geen kilometers rijden. We rijden naar Fort Davis, een 1/2 uurtje rijden. We bezoeken een historisch fort, doen wat boodschappen en zoeken een plek om te overnachten.

Een niet al te spectaculaire dag, alhoewel de wind het best spannend maakt. We staan nu op het Rv park maar er loeien behoorlijke windvlagen om de camper. De slide-out hebben we niet uitgeschoven, misschien kan het wel, maar waarom zou je risico nemen. Één avondje met iets minder ruimte moet wel te overleven zijn. Om jullie gerust te stellen; op de radio horen we dat er pas 2 RV’s omgewaaid zijn ?? Morgenochtend moet het weer over zijn en kunnen we weer op pad. De route gaan we een beetje afvlakken zodat we niet heel ver noordwaarts rijden. Maar ja het kan morgen zo maar weer anders zijn. We moeten het gewoon per dag bekijken of wat we willen ook echt kan.

Voor nu dan ook een lekker kort verhaal, ook wel eens lekker.

Van Stillwell Ranche naar Los Alaskan RV

Vandaag vertrekken we op tijd zodat we zo veel mogelijk tijd hebben in Big Bend NP. Big Bend is een woestijn met bergen en is het grootste beschermde gebied van de Chihuahua woestijn. Een onderdeel van het park vormt de Rio Grande welke over een lengte van 400 km de grens vormt met Mexico.

Het is nog steeds Spring Break, ik dacht dat het maar 1week duurde, maar nee dus. Overal wordt gezegd dat je moet rekenen op vertragingen en dat het voor kan komen dat je bij parkeerplaatsen niet meer kunt staan. We gaan het zien. Wij komen aan via de noord ingang en daar zit in ieder geval niemand omdat het pas om 10 uur open gaat. Hier dus geen file. We hebben van te voren bedacht dat we de Ross Maxwell scenic drive zouden doen. Deze eindigt bij de Santa Elena Overlook. Het is een route van 30 mile met verschillende stop punten. Bij iedere stop blijf je foto’s maken en is het goed dat er digitale camera’s zijn anders hadden het heel wat fotorolletjes geworden. Voor de jonkie’s onder ons, vroeger deed je een rolletje in je camera en als je dat vol geschoten had liet je dat ergens ontwikkelen en op dat moment zag je pas of je foto gelukt was ????

Het weer was voortreffelijk, prachtige zon en 30/31 graden. Natuurlijk hebben we ook een aantal trails op het programma, maar met die warmte is dat wel een uitdaging. Net voor Santa Elena nog een broodje en een yoghurt je gegeten, nou ja dat yoghurtje werd het niet. Was kei bevroren in de koelkast. Na weer energie opgedaan te hebben konden we naar de overlook en vlakbij zouden we de laatste trail doen door de canyon. Nog steeds konden we overal parkeren dus van hevige drukte was geen sprake, gelukkig.

De overlook was prachtig, maar de trail door de canyon was echt gaaf. Het begin van de originele trail begint door het water. Dit omdat er door het vele smeltwater van afgelopen dagen er een rivier was ontstaan. Voor diegene die dat niet willen kon je een stuk omlopen. Nu wilden we wel door het water lopen ( best een uitdaging toch ?) tot we zagen dat je tot je middel in het water liep ! Dat werd te gortig dus werd het omlopen. Nou dat was niet een gewoon paadje, het was klimmen en klauteren. Het was soms best lastig met wegglijdende rotsen maar we zijn op het originele pad aangekomen. Dit pad was wel goed begaanbaar, maar wel stijgen en dalen langs de afgrond van de canyon. Het uitzicht was magnifiek, je voelt je heel klein als je tussen die onwijs hoge rotsen loopt. Helemaal beneden sta je dan dus, alleen door de Rio Grande gescheiden, aan de grens van Mexico echt bijzonder.

Na genoten te hebben van al dit moois moesten we het pad ook weer terug en wat was dat zwaar ! Uitgeteld en over verhit kwamen we weer bij de camper, maar wat was dit gaaf !

Omdat campgrounds vol waren moesten we helaas doorrijden naar Alpine, buiten het park. De wind was aardig aan gaan trekken dus sturen was best wel weer vermoeiend. Onderweg wederom border controle gehad en we mochten weer door. De dame van de campground stond ons al op te wachten omdat ze al gesloten waren. Gelukkig hadden we gisteravond nog even gereserveerd zodat we zeker wisten dat we een plek hadden

Het was een fantastische dag in Big Bend en het is jammer dat er geen overnachtingsplekken waren anders hadden we zeker langer gebleven.

Vanavond gaan we overleggen hoe we de route gaan omgooien want het blijft op sommige plekken in de nacht onder nul. Wordt vervolgt. .

Van Seminole Canyon naar Stillwell Ranch RV park

Wat een nacht ! We zijn bijna het bed uitgeblazen en dan bedoel ik door de wind van buiten. Niet normaal zo hard als het soms ging. Heel even dacht ik dat een cruise aan het maken was zo schommelde af en toe de camper. Gelukkig is alles heel gebleven en konden we de Sewer hose gaan testen met nieuwe ring. Top ! Geen drup kwam er meer uit, zo willen we het zien. Snel nog even water getapt en toen op weg.

Vandaag een rit om dichtbij het Big Bend NP te komen. Het is niet zo heel ver rijden en omdat het hier pas om 8 uur licht wordt vertrekken we niet super vroeg. De eerste stop is de Pecos River Bridge, de hoogste Highway brug van Texas. Ze hebben er een mooie rest area gemaakt zodat je kunt genieten van het prachtige uitzicht. Daarna konden we er in volle vaart overheen.

Natuurlijk ook weer Road Work, maar overal konden we redelijk snel doorrijden. Verder ook aardig wat auto’s van de Border Contole gezien. We rijden af en toe vlak langs de grens met Mexico. Gisteren zijn we trouwens bij een controle post wel aangehouden en moesten we onze paspoorten laten zien, was ik helemaal vergeten te vertellen ? we zagen er betrouwbaar uit en als we geen Mexicanen in onze camper hadden zitten mochten we verder.

Onderweg kwamen we het plaatsje Marathon tegen, ik had daar wel wat van opgeschreven om te bezoeken, maar dat stond voor morgen op de planning. Aangezien we thuis ook al een aanpassing hadden gedaan aan de route, hadden we deze stop bijna gemist. Gelukkig net op tijd konden we de Gage Gardens vinden. Een stadspark met een mooie uitstraling. Ontzettend goed onderhouden en er was helemaal niemand. Het was een welkome onderbreking . De temperatuur is inmiddels flink gestegen en oh ja, we zijn vanmorgen in korte broek vertrokken !!

In het plaatsje zelf zagen we een leuk koffie tentje, maar helaas 10 minuten daarvoor gesloten. Om 3 uur wat is dat voor tijd ?

Nou ja door dan maar door naar onze campground in de middle of nowhere . De campings in Big Bend zijn vol dus je moet iets anders zien te regelen. Er staat bijna niemand en als we eenmaal geïnstalleerd zijn komt er nog iemand aan, en natuurlijk net naast ons. Bijna 90% van de camping was leeg !!! Ik snap dat niet. De dames zelf konden er niets aan doen en verontschuldigden zich dat ze ons uitzicht ontnomen. Gelukkig hadden we nog genoeg over. Het is hier weer stikke donker en overal sterren te zien en krekels te zien. We moeten wel oppassen voor slangen want die zitten hier ook. Eerst alligators, nu weer slangen tjonge jonge ?

Morgen gaan we Big Bend in het moet mooi zijn maar door de sneeuw en water zijn een aantal trails gesloten. Nu is het er wel warm. We gaan het zien.

We weten nog steeds niet wat we hierna gaan doen, op de plekken waar we eigenlijk naartoe zouden gaan geven ze soms toch weer 7 graden vorst op en dat kunnen we niet gebruiken.

Van Three Rivers naar Seminole Canyon State Park

We koersen vandaag naar Sleeping Lady rv park in Del Rio. Dit is weer een tussenstop op weg naar Big Bend national Park waar we donderdag willen zijn. De dag begint met motregen die duurt tot een uurtje of 12, daarna begint zachtjes het zonnetje te ontwaken.

De rit van vandaag bestaat uit Road Works, helemaal simpel wordt je ervan. Een stuk over 36 mile waar ze dan iedere keer maar 1 baan hebben, je staat dus behoorlijk lang voor een stoplicht te wachten tot jij eindelijk een keer mag gaan rijden. Nou bij de 4 e keer hadden we er mooi genoeg van… stoplicht sprong op oranje….. effe plankgas en dan maar hopen dat niet ondertussen de andere kant al is gaan rijden want dan hadden we een big problem. Het geluk was met ons, iedereen stond nog stil.

Onderweg zien we regelmatig de Black Angus biefstukjes lopen, lekker hoor ? ( excuus aan de vegetariërs onder ons) Verder zie je in het Texaanse landschap natuurlijk volop de ja-knikkers van de olie boringen. Ik vraag mij af of er hier ook milieu bewegingen actief zijn, geloof er niets van als je ziet hoeveel van die dingen hier staan.

Onderweg nog even een bezoekje aan de Walmart om een onderdeel voor onze sewer hose (afvoerslang) te kopen. De grappenmakers van Road Bear hadden vergeten om de rubberen ring erin te doen. Slang sluit dan niet goed af en misschien kun je je dan voorstellen wat er gebeurd als je de tanks wil lozen. Een zooitje dus. Een losse ring hadden ze niet dus dan maar een heel onderdeel gekocht en het bonnetje inleveren. Nu maar hopen dat het probleem opgelost is.

We vatten het plan op om iets verder te rijden dan de bedoeling is en het RV park te laten voor wat het is. Een 1/2 uur verder ligt het Seminole Canyon State Park. Als we daar vandaag komen kunnen we alvast weer een paar trails lopen en hebben we de dag daarna weer meer tijd over.

Gelukkig was er nog plek, zonder water en electra, maar omdat je zelfvoorzienend bent is dat niet persé nodig. Installeren is dan supersnel gedaan en dan kunnen we gelijk op pad. We knopen weer verschillende stukken trail aan elkaar. Bijna 2 uur lang mooie natuur en een pad langs een aardig diepe Canyon. Prachtig om te zien hoe dit ooit is ontstaan.

Het landschap is open en het waait aardig dus dat zal vannacht best wel goed te horen zijn. Het zonnetje is in de loop van de middag weer verdwenen maar de temperatuur is aardig opgelopen tot een graad of 23. Op het moment van schrijven is het hier echt pikke donker.

Morgen weer verder, we moeten zuinig zijn met stroom ??

Van Brazos Bend naar Three River Rv park

Gisteren helemaal vergeten te vertellen dat we tijdens onze trails ook nog een kudde wilde zwijnen tegen kwamen. We hoorden een hoop geritseld en ineens staken ze vlak voor ons het pad over. Je bent dan overdonderd en te laat om een foto te maken. Toen we stilstonden hoorden we nog meer geritsel maar de rest van de groep heeft zich niet meer laten zien.

Vanmorgen nog even langs het 40 Acre Lake gereden, ook in het SP en bij de uitgang zat tegen een boom een hele jonge uil. Prachtig beest om zo van dichtbij te bewonderen. Het schijnt de vaste plek van de familie uil te zijn want er waren meerdere mensen die wisten dat ze daar zaten. Vader of moeder zat in een andere boom vanuit de hoogte de fotografen in de gaten te houden.

Hierna rijden we richting Three Rivers om te overnachten. Onderweg de camper voor 125 dollartjes te drinken gegeven en nog een stop gemaakt bij Presidio la Bahahia.

In dit historische fort, ooit gebouwd door het Spaanse legerde in 1747, vond tijdens de Texaanse revolutie één van de bloedigste veldslagen plaats op 27 maart 1836. Op die dag sneuvelde er 400 mensen.

Na ook nog even een kijkje genomen te hebben bij het monument kunnen we door naar onze campground. Niet veel bijzonders maar wel met wasmachine’s en drogers en dat is best even handig.

Foto’s plaatsen blijft lastig aangezien de wifi verbinding wegvalt of er niet is. Een verhaal plaatsen lukt dan nog net maar dat was het dan ook wel.

Van Lake Charles Rv naar Brazos Bend State Park

Zoals gezegd lag onze campground naast de snelweg, maar na het treinrangeer station in NOLA valt hier ook mee te leven. Het douche gebouw was echt grandioos, by far de grootste en lekkerste douche.

Gisterenavond hebben we besloten de route toch iets om te gooien. De bedoeling was naar Galveston te rijden, een plaats aan het water. Het leek ons leuk om een middagje op het strand door te brengen, bij temperaturen van rond de 13 graden leek dat ons bij nader inzien toch niet zo’n goed plan. Op onze vorige reis zijn wij in Brazos State Park geweest waar we veel regen hadden. Het was dus een optie om daar naar toe te rijden, of een stop in Houston te maken en naar het Space Center te gaan. Het blijkt dat er in het Space Center een heel festival aan de gang is dus de keuze wordt Brazos.

We willen op een redelije tijd daar zijn om nog een paar trails te kunnen lopen. Gas erop dus, het is tenslotte Max day dus dat moet lukken.

Onderweg maken we een tussenstop in Nederland, een plaats van bijna 20.000 inwoners. Compleet met Dutch Windmill en bord boven de weg ‘ Welkom to Nederland ‘ In de middag zou het Herritage festival starten, een feest van de inwoners van Nederland om hun achtergrond te vieren. Bestaat al 50 jaar. We hadden dus niet veel later moeten komen anders was heel het stadje afgesloten geweest.

De volgende stop is voor een broodje en toch even luisteren naar Olaf en de formule 1 app om te kijken hoe het met Max gaat. Dat gaat gelukkig goed,we kunnen weer met volle speed verder.

Nou ja voor zo ver dat kan met de wegen. Het punt voor de snelste ronde hebben we niet gehaald, maar waren wel rond een uurtje of 3 in Brazos Bend State Park.

Campplaats 225 ligt tussen de bomen en de omgeving is prachtig. Snel alles aangesloten en wandelschoenen aan. We hebben verschillende trails aan elkaar geknoopt en zijn natuurlijk op zoek gegaan naar alligators. En ja hoor, we hebben er een stuk of 7 kunnen spotten allemaal op verschillende plekken langs het meer. Het blijven toch reusachtige beesten. Onderweg ook veel vogels, eenden, reigers, eekhoorntjes gezien. Een heerlijk dagje dus met een prachtig zonnetje in een mooi State Park.

Omdat jullie misschien geen idee hebben hoe wij door de USA rijden heb ik bij de foto’s op 10 maart onze route per dag gezet. Na onze start in Illinois zijn we door Indiana, Kentucky, Tennessee, heel klein stukje Alabama, Mississippi en Louisiana gereden en zijn we nu aangekomen in onze 8e staat,Texas.